2011 yilinda baslayan Suriye Iç Savasi bugüne kadar 5 milyondan fazla mülteciye sebep olarak komsu ülkeleri derinden etkilemistir. Türkiye, dünyadaki Suriyeli mülteci nüfusun yaklasik %65’ine ev sahipligi yapmaktadir. Bu durum, Suriyelilerin varligini Türkiye gündemi için önemli hale getirmistir. Hem geriye dönüs hem de üçüncü ülkelere yerlestirme seçeneklerinin yetersizligi ve sayilari 4 milyona ulasan Suriyeli nüfusun Türkiye’deki varliklarinin kaliciliginin netlesmesiyle toplumsal uyum daha da önem kazanmistir. Suriyelilerin Türkiye’ye gelmesinden sonra geçen dönemi 2014 öncesi ve sonrasi olarak ikiye ayirmak mümkündür. Suriyelilerin ülkelerine geri döneceklerine dair düsüncelerin hizla azaldigi 2014 sonrasi dönemde hem kamu politikalarini hem de ev sahibi toplum nezdinde Suriyelilerin kaliciliginin kabullenilmesine ragmen misafirlik vurgusunun yine de devam ettigi görülmektedir. Bunda pek çok diger göç alan ülkede oldugu gibi göçmenlerin siyasi ve güvenlik söylemlerin odagina getirilmesinin de önemli bir rolü bulunmaktadir. Bu makale Türkiye’deki Suriyelilerin mekânsal nüfus dagilimindaki heterojenlikle birlikte, bu nüfusun yas, cinsiyet ve egitim düzeyi açisindan dagiliminin Türkiye’deki nüfustan farkliliklarini ortaya koymaktadir. Bu bulgular isiginda toplumsal uyum için gelistirilecek politikalarda nelere dikkat edilmesi gerektigi ele alinmaktadir.

Çesitli ülkelerden farkli kültürel özelliklere sahip çok sayida insan, Türkiye sinirlarina giris yapmaktadir. Türkiye’de farkli statülerde yasamlarini sürdüren bu insanlar, gündelik rutin içinde yerli halk ile karsilastiklari gibi diger göçmen gruplarla da karsilasmaktadir. Türkiye’de yasayan çok sayidaki göçmen grup arasinda Iraklilar ve Suriyeliler ise nüfus yogunlugu açisindan önemli bir yere sahiptir. Bu çalismada, farkli savas dönemlerinde birbirlerinden göçmen kabul eden iki farkli ülkenin vatandasi olan Iraklilar ve Suriyelilerin ortaklasan ve ayrisan deneyimleri ve bu deneyimler üzerinden kurduklari öteki olgusu üzerinde durulmustur. Iraklilar ve Suriyeliler arasindaki etkilesim yok sayma, dikkat çekme, kimligini vurgulama ve görünmez olmaya çalisma gibi stratejiler ile birlikte ele alinmistir. Iraklilar ve Suriyelilerin Türkiye’deki göçmenlik deneyimleri etrafinda gelisen etkilesimleri, on sekiz Irakli ile gerçeklestirilen derinlemesine yüz yüze görüsmeden elde edilen bulgular çerçevesinde açiklanmistir. Iraklilarin Suriyelilerle her karsilasmasi, Suriyeli imgesini insa ederken ayni zamanda göçmen/ mülteci olma durumunun da tekrar tekrar kurgulanmasina sebep olmaktadir.

Bilindigi üzere 1950 ve 1960’li yillar Türkiye’de kirdan kente dogru iç göçlerin en yogun yasandigi bir dönemdir. Türkiye’de iç göçler toplumsal degisime en çok etki eden faktörler arasindadir. Kirsal alanlarda tarim ve hayvancilikla ugrasan aileler, kente göç ederek topraktan kopmus ve kentsel yasama uyum saglamaya çalismislardir. Göç eden kisilerin yasadigi bu büyük sosyal degisim Bourdieucu bir bakis açisiyla bir habitus degisimi olarak okunabilir. Türkiye’de yasanan bu iç göçler, akademik çalismalarin yaninda çok sayida sanat eserine de konu olmustur. Türk sinemasinda da göç konusunda odaklanan çok sayida film bulunmaktadir. Gurbet Kuslari filmi göç konusuna odaklanan ilk film olarak kabul edilmektedir. Bu çalismanin amaci Gurbet Kuslari filminin Pierre Bourdieu’nun temel kavramlari üzerinden bir okumasini yapmaktir. Bu amaçla film alan, habitus, sermaye, eril tahakküm, sembolik siddet, tabakalasma ve pratik kavramlari üzerinden incelenmistir. Çalismanin sonucunda, göç kavrami üzerinden film incelemesi yapilirken Bourdieu’nun temel kavramlarindan faydalanmanin farkli bir bakis açisi saglayacagi sonucuna ulasilmistir.

The Human Mobility, Global Challenges, and Resilience Project (PHOENIX) in the Age of Social Stress is a multidisciplinary research project that examines how global changes -including environmental and climate change, demographic transformations, political and economic developments, and socio-cultural vulnerabilitiesimpact human mobility. The project analyses the impacts of these changes on human mobility through data modelling of social tipping by utilising Geographic Information System (GIS) techniques and synthesising existing geographical, geoscientific/ earth science, and longitudinal datasets. PHOENIX brings together natural sciences such as climate change science and social sciences, including political science, sociology, psychology, economics, and anthropology, focusing on the interdisciplinary analysis of global change and human mobility and the elements of “vulnerability” and “resilience”. PHOENIX brings together 11 universities, research institutes, and non-governmental organisations from 9 countries across South America, Europe, the Middle East, and Africa to provide a comparative and comprehensive global analysis. The budget of 1.174 million Euros for this 3-year research project is financed by 6 different institutions under the umbrella of the Belmont Forum.

Forced migration profoundly affects human health. This study proposes solution-oriented approaches by examining the health of Syrian immigrant women and children through a public health lens. A literature review was conducted covering the period between January 2011 and August 2023, focusing on the health of vulnerable immigrant groups in Türkiye. The sources included reports from organizations and communities that focused on migrant health and studies undertaken in Türkiye related to this issue. The review highlights that refugee women’s health is affected by both the challenges of migration and gender inequality. Child labor and child marriages are critical factors that restrict their educational opportunities. Additionally, the severe conditions faced by refugees severely affect their physical and psychosocial health. This review indicates a need for epidemiological studies to thoroughly evaluate the accessibility of health services for vulnerable groups among Syrian migrants.

The Human Mobility, Global Challenges, and Resilience Project (PHOENIX) in the Age of Social Stress is a multidisciplinary research project that examines how global changes -including environmental and climate change, demographic transformations, political and economic developments, and socio-cultural vulnerabilitiesimpact human mobility. The project analyses the impacts of these changes on human mobility through data modelling of social tipping by utilising Geographic Information System (GIS) techniques and synthesising existing geographical, geoscientific/ earth science, and longitudinal datasets. PHOENIX brings together natural sciences such as climate change science and social sciences, including political science, sociology, psychology, economics, and anthropology, focusing on the interdisciplinary analysis of global change and human mobility and the elements of “vulnerability” and “resilience”. PHOENIX brings together 11 universities, research institutes, and non-governmental organisations from 9 countries across South America, Europe, the Middle East, and Africa to provide a comparative and comprehensive global analysis. The budget of 1.174 million Euros for this 3-year research project is financed by 6 different institutions under the umbrella of the Belmont Forum.

2011 yilinda baslayan Suriye Iç Savasi bugüne kadar 5 milyondan fazla mülteciye sebep olarak komsu ülkeleri derinden etkilemistir. Türkiye, dünyadaki Suriyeli mülteci nüfusun yaklasik %65’ine ev sahipligi yapmaktadir. Bu durum, Suriyelilerin varligini Türkiye gündemi için önemli hale getirmistir. Hem geriye dönüs hem de üçüncü ülkelere yerlestirme seçeneklerinin yetersizligi ve sayilari 4 milyona ulasan Suriyeli nüfusun Türkiye’deki varliklarinin kaliciliginin netlesmesiyle toplumsal uyum daha da önem kazanmistir. Suriyelilerin Türkiye’ye gelmesinden sonra geçen dönemi 2014 öncesi ve sonrasi olarak ikiye ayirmak mümkündür. Suriyelilerin ülkelerine geri döneceklerine dair düsüncelerin hizla azaldigi 2014 sonrasi dönemde hem kamu politikalarini hem de ev sahibi toplum nezdinde Suriyelilerin kaliciliginin kabullenilmesine ragmen misafirlik vurgusunun yine de devam ettigi görülmektedir. Bunda pek çok diger göç alan ülkede oldugu gibi göçmenlerin siyasi ve güvenlik söylemlerin odagina getirilmesinin de önemli bir rolü bulunmaktadir. Bu makale Türkiye’deki Suriyelilerin mekânsal nüfus dagilimindaki heterojenlikle birlikte, bu nüfusun yas, cinsiyet ve egitim düzeyi açisindan dagiliminin Türkiye’deki nüfustan farkliliklarini ortaya koymaktadir. Bu bulgular isiginda toplumsal uyum için gelistirilecek politikalarda nelere dikkat edilmesi gerektigi ele alinmaktadir.